ترجمه و ادبیات تطبیقی

در میان محققان ادبیات تطبیقی دربارۀ نقش ترجمه در داد و ستدهای ادبی و همچنین امکان تکیه بر ترجمه در پژوهش های تطبیقی سخن بسیار است. به طور کلی پژوهشگران ادبیات تطبیقی ارتباط با زبان ها و متون های زبان مبدأ را ترجیح می دهند. آنان در همه احکام و نتیجه گیری هایی که براساس ترجمه پایه ریزی شده باشد، به دیدۀ شک و تردید نگاه می کنند. همچنان که ترجیح می دهند، محقق ادبیات تطبیقی به شناخت زبان ادبیات مورد پژوهش خود، کاملاً مجهز و مسلّح باشد که این امر در دو چارچوب مهم، آشکار به نظر می رسد. الف- تألیفات ادبیات تطبیقی: زیرا می بینیم در این کتاب ها، متن اصلی شاهد قرار می گیرد، بی آنکه ترجمه شود، یا حتی (گاهی) مؤلف از ترجمه واژگان، اصطلاحات، امثال و به ویژه اشعار خودداری می کند! ب- کنفرانس های ادبیات تطبیقی: که در این کنفرانس ها، معمولاً به زبان اصلی یا به زبان بیگانه مورد علاقه سخنرانی می شود.